Vijftien jaar geleden heb ik twee delen van de route gelopen, n.l. van Landmannalaugar naar Alftavatn en van Thorsmork naar Skogar. Het
vlakke, woestijnachtige deel tussen Alftavatn en Thorsmork heb ik dus niet gelopen. Voor zover ik weet bevindt zich in dat deel wel de enige rivierdoorsteek van betekenis.
Een beschrijving van de route zoals ik me die herinner :
Bij Landmannalaugar loop je eerst door een lavaveld, waarna je een vrij steile klim krijgt. Bovenaan heb je het bekende (prachtige) gezicht over Landmannalaugar.
Hierna loop je een kilometer of 15 over een sneeuwvlakte, met af en toe een klimmetje. Er zijn enkele kleine stroompjes, maar over die ene, iets bredere was er een sneeuwbrug (in augustus).
Dan volgt een steile glibberige afdaling, met onderaan een riviertje, nog niet knie diep. De laatste paar kilometers naar Alftavatn is vlak.
Zoals gezegd heb ik het deel daarna niet gedaan. Toch wil ik je wijzen op de heel aardige kloof waar de Markjarfljot doorheen stroomt en waar volgens mij de route vlak langs loopt. Maar ik heb enkele mensen gesproken die dit stuk hebben gelopen, en toch niet wisten waar ik het over had.
In het dal bij Thorsmork moet je eerst de rivier de Krosa over. Maar als het goed is, is er een voetbrug over. Zoniet, dan heb je een probleem.
Bij de hut aan de zuidkant van het dal begint de klim waar je al snel een vrij kort maar eng stukje krijgt. Het pad is hier nog geen meter breed, met links en rechts een steile afdeling. Daarna blijf je nog een paar kilometer klimmen, totdat je bij een plateau komt. Als je de paaltjes volgt, steek je dit plateau recht over. Maar het is veel mooier om het langs de rand rond te lopen, want het uitzicht is prachtig (er is ook een uitzichtpunt).
Op het eind van het plateau komt het moeilijkst stuk. Eerst krijg je een zeer smalle bergkam van een meter of vijftig lang. Op het eind
hiervan moet je enkele meters tegen de rots op klimmen, naar een klein plateautje. Hier begint een steile sneeuwhelling waar je niet naar beneden moet glijden, want dan lig je een paar honderd meter lager op een gletsjer. Na de helling komt een heuvelachtig sneeuwveld tot de hut. Vanaf de hut loopt er een track naar beneden. Het enige moeilijke stuk hier, is vlakbij de Skogafoss, waar de grond door de vele bezoekers zo modderig is, dat je moet oppassen niet op je snufferd te gaan.
Er is een handvol tourverslagen van deze tocht (zie b.v. http://www.hejoly.demon.nl/countries/iceland.html). De beste staat op n.l. http://www.gundimat.co.uk/index.html . Dat je het zelfs als een dagtrip kunt doen kun je lezen op : http://seawolf.uofs.edu/~monks/misc/laugavegur.html